صدای گریه اش از زیرِ خاکِ احمد آباد است

صدای ناله ی خونش، ز جهل دوران است

به خشم می زند دو عصایش به قبر، سنگین است

 فسوس! وگرنه پای پیاده دوان و گریان است

صدای هق هق اش از زیر خاک احمد آباد است

و نفت که می رود از دست، خونِ فرهاد است

و حیف! صدای بابک و ستارخان و اسعد و او، بدون پژواک است

بزنگ! زنگنه زنگی، زمان، زمانه ی زوزه های تزویر است  

پانوشت شعر:

——————————————

با واگذاری قرار داد نگین جدید دیگری در تاریخ جمهوری اسلامی در تیر ماه 1396، سهم 51 و یک دهم درصد از فروش و بهره برداری، استخراج و اکتشاف از میدان پارس جنوبی به شرکت توتال فرانسه تعلق گرفت  و سهم ایران 19 و 9 درصد شد. و من با چشم خود دیدم و با گوش خود شنیدم که مصدق در قبرش به گریه و هق هق افتاده است و این شد که نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران بر باد هوا شد!

افسوس و صد افسوس! و میلیون ها افسوس که عناد جمهوری اسلامی با ملیون و ملی گرایی و نهضت ملیون بار دیگری در کوس تاریخ تلخ این سرزمین نواخته شد!

 این حرکت ارتجاعی که نشان دهنده ی رجعت تاریخی جمهوری اسلامی به جنبش پیشامصدقی است، بر شباهت پیش از پیش “نظام ستم فقیهی” با برادر ناخلف تاریخی، خود “نظام ستم شاهی” تاکید می کند.

با این حال ذکر این نکته خالی از لطف نیست که چنانچه از دوران هخامنشی هم دستاوری برای این سرزمین و آب و خاک ایران به دست آمده لطفا به این جمهوری جهل و جنون به این جمهوری ناله و خون  خبرش را برسانید تا آن را هم برایمان آنا آتش بزند!

5 ژوییه 2017- 14 تیرماه 1396 – فرانسه