مقاله را جیم لوب نوشته و در 13 مارس 2014 انتشار داده‌است:
● بحران شبه جزیره کریمه و ناپدید شدن هواپیمای مالزیائی، آیپک، لابی اسرائیل در امریکا و نتان یاهو نخست وزیر اسرائیل، از توفیق در به راه انداختن «جهاد» برضد ایران، ناتوان کرد. کنفرانس سالانه آیپک نتوانست نظر وسائل ارتباط جمعی را به خود جلب کند. راست است که 10 هزار فعال آیپک که بسیج شده‌اند تا مگر نمایندگان را برضد ایران تحت فشار قراردهند. راست است که یکی از هدفهای آیپک مجاب کردن امریکا به ارسال 1.8 میلیارد دلار اسلحه اضافی به اسرائیل است. درحال حاضر، اسرائیل سالانه 3 میلیارد دلار کمک نظامی از امریکا دریافت می‌کند. باز، آیپک می‌کوشد به حکومت امریکا بقبولاند که اسرائیلی‌هائی که می‌خواهند به امریکا بیایند، نیاز به ویزا نداشته باشند.
● اما میان این هدفها، هدف مقدم نتان یاهو و آیپک تصویب طرح تشدید مجازات ایران توسط سنا بود. 6 هفته پیش از کنفرانس سالانه آیپک، این طرح که دو سناتور، کریک و منندز، تهیه کرده بودند، به تصویب نرسید. بعد از آنکه رئیس جمهوری تهدید کرد در صورت تصویب شدن طرح آن را وتو می‌کند و طرح تصویب نشد، آیپک «طرح b» را آماده کرد. این طرح شرائطی را دربردارد که ایران با بسیاری از آنها موافقت نخواهد کرد. این طرح نیز با مخالفت قاطع کاخ سفید، عقیم ماند. آیپک «طرح c » که نامه ایست از سوی کنگره به اوباما دربردارنده موادی که می‌باید در توافق نهائی با ایران گنجانده شوند. این طرح لحن نرمی دارد اما واجد هرآنچه نتان یاهو و آیپک می‌خواهد هست. طرح درآنچه به نکات کلیدی مربوط می‌شود، مبهم است. برای مثال، برنامه اتمی ایران تا چه اندازه‌اش قابل قبول است. آیا غنی سازی محدود قابل قبول است؟ این طرح هم بجائی نرسید و رهبران آیپک یکبار دیگر ناکام گشتند. کاخ سفید به نگارش دونامه – بنابر سومین طرح – از سوی کنگره به رئیس جمهوری موافق نیست.
● من شنیده‌ام – اما نمی‌توانم بگویم شنیده‌ام صحیح است – که، در اوائل ژانویه، در کاخ سفید، اجتماعی با شرکت مسئولان آیپک تشکیل شده‌است و کاخ سفید به آنها گفته‌است از تقلا دست بدارید. آیپک در این باره سکوت می‌کند و نیز نمی‌گوید چه تعداد از سناتورها دونامه را امضاء کرده‌اند. اما روشن است که فشارهای بی نتیجه آیپک به اعضای دو مجلس، موجب اعتراض شماری از آنها نیز شده است. چراکه اینهمه اصرار سبب شده است که بگویند سیاست خارجی امریکا تابع توقعات اسرائیل گشته‌است. تا روز چهار شنبه، از اعضای مجلس، 293 تن دو نامه را امضاء کرده‌اند. اما 138 تن امضاء نکرده اند. امر تعجب آور این‌که جمهوریخواهان راست افراطی آن را امضاء نکرده‌اند. امروز که 10 روز از پایان کنفرانس آیپک می‌گذرد، هرچند آیپک می‌تواند بخود ببالد که ظرف 24 ساعت توانسته است امضای 70 سناتور را زیر طرح مجازاتهای جدید ایران بگذارد، اما از تحصیل اجماع و به تصویب رساندن طرح ناتوان گشته‌است. در مطبوعات اسرائیل، درباره ناتوانی آیپک و این واقعیت که کنفرانس در وسائل ارتباط جمعی بازتاب نیافت، شرح و تفصیل ها، با لحنی تند، انتشار یافته‌اند.
● رئیس اکثریت مجلس و نیز رهبر اقلیت آن نامه‌ای را برای امضاء میان نمایندگان پخش کرده‌اند. نامه از رئیس جمهوری می‌خواهد شرائط موافقت امریکا را با توافق نهائی تعیین کند و می‌خواهند برچیده شدن تأسیسات غنی سازی اورانیوم جزء این شرائط باشد. شرط اصلی که در این نامه خواسته می‌شود، این‌است: ما امیدواریم توافق نهائی و دائمی با ایران شامل برچیده شدن تأسیسات اتمی ایران که بکار تولید بمب اتمی می‌آیند، از جمله، تأسیسات غنی سازی اورانیوم، و کارخانه تولید آب سنگین و تأسیسات فردو، بگردد. به ترتیبی که ایران هیچ‌گاه نتواند سلاح هسته‌ای بسازد.
البته آیپک می‌خواهد چنین نامه ای به رئیس جمهوری نوشته شود. اما هم آیپک و هم نتان یاهو احساس حرمان می‌کنند. زیرا توجهی که اینان می‌خواهند جلب ایران و «خطر ایران» بگردد، نمی‌شود. در هفته پیش، کماندوهای اسرائیل، در بحر احمر، در سواحل اریتره و سودان، کشتی ای را توقیف کردند و گفتند که حامل موشکهائی بوده است که ایران برای حماس فرستاده است. درجا، نتان یاهو و آیپک کوشیدند قال تبلیغاتی برضد ایران را چاق کنند. اما نتوانستند و حتی حکومت امریکا نیز نگفت که قانع شده است ادعای اسرائیل صحیح است. کاترین آشتون هم که به ایران رفت، در این باره کلمه ای نگفت. اغلب کارشناسانی هم که ماجرا را مورد بررسی قرارداده‌اند، در صحت ادعای اسرائیل اظهار تردید کرده‌اند. بخصوص که مصر تونلهائی را مسدود کرده است که غزه را به صحرای سینا متصل می‌کردند. وقتی غزه از دریا در محاصره است و از زمین نیز راهی برای دریافت موشکها ندارد، چگونه ممکن است ایران آنها را بارکشتی کرده و روانه غزه ساخته باشد؟
راستی این‌است که هدف اسرائیل به شکست کشاندن کوششهای حسن روحانی برای بهبود روابط ایران با غرب است و برای رسیدن به این هدف، دست بهرکاری می‌زند. اسرائیل نمی‌خواهد بگذارد گفتگوها بر سر اتم ایران، به نتیجه بیانجامند. اما جالب این‌است که تقلای نتان یاهو، درغرب و بطورخاص، در امریکا، ره بجائی نمی‌برد. البته بحران اوکراین و گم شدن هواپیمای ومالزیائی، وسائل ارتباط جمعی را به خود مشغول کرده‌اند و این بار، حمایت ایران از تروریسم، توجهی را بخود جلب نکرده است. روز سه شنبه، ال مونیتور، مقاله جالبی را انتشار داد. درآن آمده‌است: اسرائیل از آن می‌ترسد که دیگر نتواند توجه دنیا را به خطر ایران جلب کند. بنظر می‌رسد که دنیا از بی بی (نتان یاهو) و گفتار و کردار او خسته شده‌است. او حالا دیگر به چوپان دروغگوئی می‌ماند که فریاد می‌زند: آی دزد و مردمی که او را دروغگو می‌دانند، اعتنائی به فریاد او نمی‌کنند.
انقلاب اسلامی: و رژیمی که کشور را گرفتار چنین وضعیتی ساخته‌است، می‌پندارد راه کار چوب حراج زدن به ثروت ملی نفت و گاز است:
شماره ۸۵۰ از ۴ تا ۱۷ فروردین ۱۳۹۳