در 17 اسفند توکلی به روحانی نامه نوشت و در 18 اسفند 92، نامه او، دستمایه ارگانهای تبلیغاتی وابسته به خامنه‌ای شد: «ظاهراً دولت یازدهم برای چگونگی هزینه کرد مبالغ اقساطی آزاده شده از پولهای ملت ایران(که توسط دول دزد غربی به گروگان گرفته شده) لیستی حاوی نام 8 شرکت را به امریکایی ها تحویل داده است و در آن توضیح داده که ایران تصمیم دارد قسط های نیم میلیارد دلاری (پول نفت خودش را) از این 8 شرکت خرید کند و امریکایی‌ها، پس از دریافت لیست مذکور، 4 شرکت را حذف و 4 تای دیگر را تایید کرده‌اند.
حال، احمد توکلی نامه ای به رئیس جمهور نوشته و در آن توضیح خواسته‌است: چهار شرکتی که توسط امریکایی ها تایید شده است ماهیت امریکایی دارند و در زمان جنگ ایران و عراق نیز در حق ایران منصفانه رفتار نکرده‌اند.
توکلی از روحانی گلایه کرده است که چرا باید دیگر شرکتها از لیست حذف شوند و الخ…. متاسفانه و باز هم متاسفانه باید اذعان کرد که از نامه آقای توکلی نکاتی بس حیرت انگیز استنتاج می شود که لازم است هرچه سریعتر توسط سخنگوی دولت یازدهم انکار و یا توجیه شود.نماینده محترم مجلس به جای اشاره به پیچش موی توافق ژنو به خود موی توجه کرده است. سئوال صحیح تر که می بایست توسط احمد توکلی خطاب به حسن روحانی مطرح می‌شد این بود: چرا دولت ایران پس از دریافت پولهای اقساطی بلوکه شده، خود را موظف میداند چگونگی خرج کردن آن را با امریکایی ها هماهنگ کند؟ مشکل این نیست که امریکایی ها پس از دریافت لیست خریدهای ایران با کجایش موافق باشند یا نباشند. مسئله اصلی ریشه موضوع است که چرا و به چه حقی و در پشت کدام درهای بسته ژنو به امریکا این حق داده شده که برای خرج پولهای ایران (توسط دولت و ملت ایران) تصمیم گرفته و نظارت خود را اعمال کند؟»
● عراقچی کسب اجازه از امریکا را تکذیب کرده‌است. و به دنبال آن سکوت برقرار شد. و 13 مارس (22 اسفند) اوباما مجازاتهای ایران را بمدت یک سال دیگر تمدید کرد. گرچه گفته شده‌است که چون حکومت بنابر خرید از شرکتهای امریکائی داشته، از امریکا تجویز خواسته‌است، اما چرا، بناگهان، ماجرا سانسور شد؟
٭ نامه‌ای با امضای 200 امضاء و قول کری:
در 15 مارس 2014، جون کری، وزیر خارجه امریکا گفت: ایران باید تصمیمهای سختی بگیرد. می‌خواست بگوید توافق نهائی درگرو تن دادن رژیم به همه توقعات امریکا است. آیا امریکا را سیاستی دگر آمده‌است و این‌بار، برنامه اتمی وسیله برقرارنگاه داشتن تحریمها است؟ نوشته پل پیلار واجد این اطلاع است که قصد اسرائیل اینست.
در 16 مارس (24 اسفند) 2014، 200 از «نمایندگان» مجلس نامه‌ای را امضاء کردند که بنابرآن، هیأت گفتگو کننده حق ندارد درباره متوقف کردن غنی سازی و برنامه نظامی ایران (موشک) گفتگو کند. بدین‌تریب، معامله‌ای که رژیم می‌خواهد انجام دهد، در حد غنی سازی 3.5 درجه اورانیوم است.
شماره ۸۵۰ از ۴ تا ۱۷ فروردین ۱۳۹۳