یکی از پیشنهاد‌های غیررسمی که در این دور شنیده شد، تشکیل یک کنسرسیوم مشترک هسته‌ای میان ایران و سه کشور حاشیه جنوبی خلیج فارس است؛ ایده‌ای که می‌تواند هم دغدغه مالکیت فناوری را در تهران حفظ کند و هم نگرانی ایمنی و شفافیت را برای همسایگان و غرب کاهش دهد.
همزمان، طرح سه‌مرحله‌ای ایران کاهش موقت غنی‌سازی، انتقال اورانیوم مازاد به کشور ثالث و تصویب نهایی توافق در کنگره هنوز روی میز باقی است و گفته می‌شود تیم ویتکاف آن را غیرمنتظره، اما قابل بررسی توصیف کرده است.
همچنین طرح ایده‌های مفید و ابتکاری که بدر البوسعیدی از آن سخن گفت می‌تواند همین ایجاد کنسرسیوم هسته‌ای خلیج فارس تلقی شود که در آن غنی‌سازی زیر ۵ درصد در ایران تحت شرکتی سهامی با مشارکت ایران، عربستان، امارات و حتی سهم نمادین آمریکا.
این ابتکار دو مزیت دارد: بومی‌بودن چرخه سوخت در ایران و اطمینان‌خاطر همسایگان از نظارت مشترک منطقه‌ای. هرچند هنوز در حد ایده است، ولی می‌تواند نقطه گریز از بن‌بست صفر درصد و ۶۰ درصد باشد.