پس از اظهارات جواد ظریف، پل پیلار، تحلیلگر امریکائی، این مقاله را در 8 فوریه 2014 انتشار دادهاست:
● امروز، اسرائیل دولت ایران را محکوم میکند. حال اینکه در سالهای 1980، شریک و طرف روابط پنهانیش بود. واسطه فروش میلیاردها دلار اسلحه به ایران و واسطه حکومت امریکا با جمهوری اسلامی ایران بود. و حالا، ایران میگوید میخواهد همان روابط گرم آن ایام را با اسرائیل داشته باشد.
وزیرخارجه ایران، محمدجواد ظریف، روز پیش، در مصاحبهای گفتهاست: «زمانی که مسئله فلسطین حل بگردد، شرائط شناسائی اسرائیل توسط ایران فراهم میشوند».
● ظریف تنها نیمی از روند شناسائی اسرائیل را برزبان میآورد و از نیمی دیگر که بسی مشکلتر است، سخن نمیگوید. باوجود این، برقرار کردن رابطه جمهوری اسلامی ایران با اسرائیل به دایره امکان آمدهاست. باتوجه به آنچه در اسرائیل مرتب در باره ایران گفته میشود، بخصوص آنچه حکومت اسرائیل در باره جمهوری اسلامی ایران میگوید، رجزخوانیهای روزمره برضد ایران، اهمیت سخنان ظریف نمایانتر میگردد.
اسرائیلیها دنیای دیگری دارند و ظریف، با چشم پوشی از رجزخوانیهای اسرائیل، اندیشهای را اظهار میکند که ترجمان منافع تاریخی و کنونی ایران است. سخنان او شگفتی برانگیز نیستند. این امر نیز که او مقاصد ایران را صادقانه و مستقیم اظهار میکند نیز شگفتی آور نیست.
● مشاهده کینهای که امروز اظهار میشود، مانع از آنست که همکاری تاریخی ایران و اسرائیل به خاطر بیاید. تاریخ این همکاری نه تنها دوران شاه را در بر میگیرد، بلکه سالهای اول جمهوری اسلامی ایران را نیز در بر میگیرد. در آن سالها، اسرائیل به ایران تحهیزات نظامی میداد و در دوران جنگ عراق با ایران، امریکا را برآن میداشت جانب ایران را بگیرد و به ایران اسلحه بدهد.
پایه بنیادی همکاری این دو دولت برجاست و میتواند بکار تعاون این دو در حال حاضر و آینده بیاید. ایران و اسرائیل و ترکیه سه کشور مهم غیر عرب در منطقه هستند. هرسه با تهدیدها و دشمنان مشترکی روبرویند، از جمله دشمنان سخت افراطی و خشونتگرا. بیگانه از یکدیگر ماندن، فرصت سوزاندن است هم توسط اسرائیل و هم توسط ایران. بخشی از بهائی را تشکیل میدهد که اسرائیل، با دائمی کردن دشمنی با ایران، باید بپردازد.
● بخصوص دو مشکل را باید حل کرد تا بتوان بر تقابل اسرائیل و ایران با یکدیگر، بسا پایان داد:
– یکی حل مسئله اتمی ایران از راه گفتگو است. قسمتی بدینخاطر که این مسئله بر بسیاری از روابط ایران با دنیای خارج سایه افکنده و مانع از دیده شدن هرچه غیر از این مسئله است، میشود. حل مشکل اتمی درب بهبود بخشیدن به روابط ایران و امریکا را باز میکند. هرچند سخت است تصور موافقت رهبر ایران با برقراری رابطه با کشوری که مرتب ایران را به حمله نظامی تهدید میکند.
– مشکل دوم دقیقاً هماناست که ظریف شناسائی میکند: حل مسئله فلسطین. تا زمانی که این مسئله حل نشدهاست، هر حکومتی در ایران برسرکار باشد، اسرائیل را بخاطر اشغال سرزمینهای فلسطینیان و سیاست اسرائیل در قبال فلسطین، مورد انتقاد قرار میدهد. در قسمتی بخاطر حمایت از حقوق فلسطینیان و در قسمتی دیگر، بخاطر اثر حل نشدن و یا حل شدن مسئله بر دنیای عرب و دنیای مسلمان، ایران نمیتواند اسرائیل را سرزنش نکند.
● بسا بهبود قابل لمس روابط اسرائیل با ایران سبب تغییر قابل لمس حکومت اسرائیل میشود. و بسا حل مسئله فلسطین، پیش شرط بهبود رابطه ایران و اسرائیل است.
تا زمانی که اسرائیل حکومتی دارد که نمیخواهد هیچگونه رابطهای با ایران داشته باشد، بهبود رابطه، وهم و خیال خوش است. در حالحاضر، ما دو موضع ناسازگار روبروئیم: یک مقام ایرانی میگوید حل مشکل فلسطین سبب بهبود رابطه ایران با اسرائیل میشود و در همانحال، رهبران اسرائیل در وخیم کردن روابط با ایران میکوشند. البته، در قسمتی، بخاطر پرده افکندن بر مسئله حل نشده فلسطین.
و 70 تن از «نمایندگان» مجلس متن اعتراض و پرسش از ظریف را درباره این اظهارات او امضاءکردند.
انقلاب اسلامی: پل پیلار تنها سخنآن ظریف را نباید بشنود، سخنآن خامنهای و سران سپاه را نیز باید بشنود. و تنها حواس خود را جمع صورت نیست که باید بکند. به ماهیت رژیم ولایت مطلقه فقیه و به هدفهای اسرائیل در منطقه (تجزیه کشورها و پدید آوردن «موزائیک خاورمیآنه» نیز باید بیآندیشد تا بتوآند همه مشکل را همآنسآن که هست ببیند و هم معآنی سخنآنی را خوب دریابد که میشنود. هرگاه چنین کند، در مییابد که در دوران جنگ و سالهای اول بعد از آن، نیز، روابط نزدیک محرمآنه بودند و با خصومت زبآنی پوشش داده میشدند.